Η τεχνητή νοημοσύνη μετασχηματίζει ραγδαία τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη προσεγγίζουν την εξωτερική πολιτική και τις διπλωματικές σχέσεις, με τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα να καθίστανται πολύτιμα εργαλεία στις διεθνείς υποθέσεις.
Με χρηματοδότηση από το Γραφείο Ψηφιακής και Τεχνητής Νοημοσύνης του Πενταγώνου, ερευνητικά ιδρύματα όπως το Center for Strategic and International Studies (CSIS) πειραματίζονται με συστήματα τεχνητής νοημοσύνης όπως τα ChatGPT και DeepSeek για την αντιμετώπιση σύνθετων ζητημάτων πολέμου και ειρήνης. Με χρηματοδότηση από το Γραφείο Ψηφιακής και Τεχνητής Νοημοσύνης του Πενταγώνου, το εργαστήριο πειραματίζεται με τεχνητές νοημοσύνες όπως τα ChatGPT και DeepSeek για να διερευνήσει πώς μπορούν να εφαρμοστούν σε ζητήματα πολέμου και ειρήνης. Ενώ τα τελευταία χρόνια τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης έχουν εισέλθει στα υπουργεία Εξωτερικών παγκοσμίως για να βοηθήσουν σε ρουτίνες διπλωματικές εργασίες, όπως η συγγραφή ομιλιών, πλέον εξετάζονται ολοένα και περισσότερο για τη δυνατότητά τους να συνδράμουν στη λήψη αποφάσεων σε καταστάσεις υψηλού ρίσκου.
Οι ερευνητές δοκιμάζουν τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης για τη διαμόρφωση ειρηνευτικών συμφωνιών, την αποτροπή πυρηνικού πολέμου και την παρακολούθηση της τήρησης εκεχειριών. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναπτύσσει ενεργά αυτή τη δυνατότητα, με τόσο το Υπουργείο Άμυνας όσο και το Υπουργείο Εξωτερικών να πειραματίζονται με δικά τους συστήματα τεχνητής νοημοσύνης. Το Ηνωμένο Βασίλειο εργάζεται επίσης πάνω σε «καινοτόμες τεχνολογίες» για τον εκσυγχρονισμό των διπλωματικών πρακτικών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης τεχνητής νοημοσύνης για τον σχεδιασμό σεναρίων διαπραγμάτευσης. Ακόμη και ερευνητές στο Ιράν εξετάζουν παρόμοιες εφαρμογές.
Μία πολλά υποσχόμενη εφαρμογή περιλαμβάνει τη δημιουργία προσομοιώσεων παγκόσμιων ηγετών όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας και ο Σι Τζινπίνγκ της Κίνας, ώστε οι διπλωμάτες να μπορούν να δοκιμάζουν αντιδράσεις σε ενδεχόμενες κρίσεις. Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην παρακολούθηση εκεχειριών, στην ανάλυση δορυφορικών εικόνων και στην επιβολή κυρώσεων. «Πράγματα που κάποτε απαιτούσαν ολόκληρες ομάδες μπορούν πλέον να αυτοματοποιηθούν εν μέρει», σύμφωνα με τον Andrew Moore, ανώτερο συνεργάτη στο Center for a New American Security.
Το όραμα του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για την ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης είναι φιλόδοξο αλλά αντιμετωπίζει προκλήσεις. «Σε μια εκδοχή του μέλλοντος του Υπουργείου Εξωτερικών... έχουμε φορτώσει διπλωματικά τηλεγραφήματα και έχουμε εκπαιδεύσει [την τεχνητή νοημοσύνη] σε διπλωματικά καθήκοντα», και η τεχνητή νοημοσύνη παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για την επίλυση πιεστικών διπλωματικών προβλημάτων. Το εναλλακτικό σενάριο «μοιάζει με κάτι βγαλμένο από το Idiocracy», αναφερόμενος στην ταινία του 2006 για ένα δυστοπικό μέλλον.
Παρά τις τεχνολογικές υποσχέσεις, οι ειδικοί επισημαίνουν σημαντικούς περιορισμούς. Ο Stefan Heumann, συνδιευθυντής του Stiftung Neue Verantwortung με έδρα το Βερολίνο, σημειώνει ότι «οι ανθρώπινες σχέσεις — οι προσωπικές επαφές μεταξύ ηγετών — μπορούν να αλλάξουν την πορεία των διαπραγματεύσεων. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να το αναπαράγει αυτό». Η τεχνητή νοημοσύνη επίσης δυσκολεύεται να σταθμίσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες βραχυπρόθεσμων αποφάσεων.
Καθώς τα κράτη επιταχύνουν την ανάπτυξη αυτών των δυνατοτήτων, η ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης στην εξωτερική πολιτική σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στις διεθνείς σχέσεις, ισορροπώντας την τεχνολογική καινοτομία με τα αναντικατάστατα ανθρώπινα στοιχεία της διπλωματίας.