Hong Kong Üniversitesi'nden Prof. Fu Zhang liderliğindeki bir mühendis ekibi, kuşların doğal navigasyon yeteneklerini taklit eden devrim niteliğinde bir otonom drone geliştirdi. Bu yenilik, arama-kurtarma operasyonları ve çevresel izleme alanlarında büyük bir dönüşüm potansiyeli taşıyor.
Güvenli Yüksek Hızlı Hava Robotu (SUPER), yalnızca yerleşik sensörler ve hesaplama gücüyle, elektrik telleri veya ince dallar kadar dar engellerden kaçınarak yoğun ormanlarda saatte 72 km'nin üzerinde hızlarda uçabiliyor. Geleneksel droneların aksine, GPS sinyallerine veya önceden haritalanmış rotalara ihtiyaç duymadan, SUPER tamamen bilinmeyen ortamlarda otonom olarak yol alabiliyor.
Bu başarının temelinde, SUPER'ın donanım ve yazılımının sofistike entegrasyonu yatıyor. Sistem, 70 metreye kadar engelleri yüksek hassasiyetle algılayabilen hafif bir 3D LiDAR sensörü kullanıyor. Bu sensör, gelişmiş bir planlama çerçevesiyle birlikte çalışıyor ve aynı anda iki uçuş rotası oluşturuyor: Biri bilinmeyen alanları keşfederek hızı optimize ediyor, diğeri ise bilinen ve engelden arınmış bölgelerde kalarak güvenliği önceliklendiriyor.
"Bu, drone'a adeta bir kuşun reflekslerini kazandırmak gibi; hedefe doğru hızla ilerlerken gerçek zamanlı olarak engellerden kaçabiliyor," diyor Prof. Zhang. Drone'un kompakt tasarımı, yalnızca 280 mm dingil mesafesi ve 1,5 kg kalkış ağırlığına sahip. 5,0'ın üzerinde itme/ağırlık oranı sayesinde olağanüstü çeviklik sunuyor.
Araştırma ekibi, bu teknolojinin otonom teslimat, elektrik hattı denetimi ve orman izleme gibi birçok alanda kullanılabileceğini öngörüyor. Arama-kurtarma görevlerinde, SUPER donanımlı dronelar, afet bölgelerinde gece veya gündüz hızla hareket ederek, mevcut sistemlerden çok daha verimli şekilde hayatta kalanları bulabilir veya tehlikeleri değerlendirebilir. Teknolojinin GPS'in çalışmadığı ortamlarda ve farklı aydınlatma koşullarında görev yapabilmesi, acil durum müdahalelerinde özellikle değerli kılıyor.
Bu araştırma Science Robotics dergisinde yayımlandı ve otonom uçuş teknolojisinde laboratuvar araştırmaları ile gerçek dünya uygulamaları arasındaki boşluğu kapatan önemli bir dönüm noktası olarak değerlendiriliyor.