Een revolutionair AI-gestuurd systeem, ontwikkeld aan de Columbia University, biedt nieuw perspectief aan koppels die kampen met ernstige mannelijke onvruchtbaarheid en maakt wat ooit onmogelijk leek, nu werkelijkheid.
Het Sperm Tracking and Recovery (STAR)-systeem, ontworpen door Dr. Zev Williams en zijn team van het Columbia University Fertility Center, gebruikt kunstmatige intelligentie om levensvatbare zaadcellen te identificeren en te isoleren bij mannen met azoöspermie – een aandoening die ongeveer 10-15% van de onvruchtbare mannen treft, waarbij zaadcellen vrijwel onvindbaar zijn in sperma.
De technologie, die vijf jaar ontwikkeling vergde, maakt gebruik van een geavanceerde combinatie van krachtige beeldvorming, AI-algoritmen, microfluïdica en robotica. Een gespecialiseerde microfluïdische chip leidt het sperma door buisjes zo dun als een mensenhaar, terwijl een hogesnelheidscamera meer dan 8 miljoen beelden vastlegt in minder dan een uur. De AI analyseert deze beelden in real-time om zaadcellen te identificeren, die vervolgens direct door een robotsysteem worden geïsoleerd voor gebruik bij IVF-behandelingen.
"Stel je voor dat je naar een enkele naald zoekt, verborgen tussen duizend hooibergen verspreid over tien voetbalvelden – en dat je die in minder dan twee uur vindt," legt Dr. Williams uit. "Dat is het niveau van precisie en snelheid dat het STAR-systeem levert."
De doorbraak werd spectaculair aangetoond toen STAR binnen een uur 44 levensvatbare zaadcellen vond in een monster waar ervaren embryologen na twee dagen zoeken niets hadden aangetroffen. Deze ontdekking leidde in maart 2025 tot de eerste succesvolle AI-ondersteunde zwangerschap bij een stel dat bijna 19 jaar onvruchtbaar was en 15 mislukte IVF-trajecten had doorlopen.
De implicaties reiken verder dan dit ene geval. Voor mannen met azoöspermie waren de traditionele opties beperkt tot ingrijpende chirurgische ingrepen of het gebruik van donorzaad. STAR biedt een niet-invasief alternatief dat duizenden mannen kan helpen die eerder te horen kregen dat biologische vaderschap onmogelijk was. Het team van Columbia onderzoekt nu hoe de technologie kan worden aangepast voor andere vruchtbaarheidsproblemen, wat mogelijk een revolutie teweegbrengt in de voortplantingsgeneeskunde.