De RAND Corporation heeft een diepgaande analyse gepubliceerd van de kunstmatige intelligentiestrategie van China, waarin zowel de sterke als zwakke punten van Beijing in de ambitie om tegen 2030 wereldleider in AI te worden, worden blootgelegd.
Het rapport, getiteld 'Full Stack: China's Evolving Industrial Policy for AI', werd in juni 2025 uitgebracht door onderzoekers Kyle Chan, Gregory Smith, Jimmy Goodrich, Gerard DiPippo en Konstantin F. Pilz. Het biedt een grondig inzicht in hoe China industriële beleidsinstrumenten inzet over de volledige AI-technologiestack, van halfgeleiderchips tot toepassingen.
De onderzoekers concluderen dat het AI-industriebeleid van China waarschijnlijk het snelle tempo van vooruitgang zal versnellen, met name door steun voor onderzoek, talentontwikkeling, gesubsidieerde rekenkracht en toepassingen. Chinese AI-modellen verkleinen het prestatieverschil met de beste Amerikaanse modellen, en de adoptie van AI in China groeit snel in sectoren als elektrische voertuigen, robotica, gezondheidszorg en biotechnologie.
Toch signaleert het rapport aanzienlijke uitdagingen voor de Chinese AI-ambities. China beschikt over slechts ongeveer 15 procent van de wereldwijde AI-rekenkracht, tegenover 75 procent in de Verenigde Staten. Dit wijst op een aanzienlijk tekort aan computercapaciteit, dat de Chinese overheid probeert te verkleinen. De financiering van fundamenteel AI-onderzoek aan universiteiten en door de staat gesteunde AI-labs wordt gezien als een belangrijke motor voor de Chinese AI-industrie.
Een belangrijk obstakel dat in het rapport wordt genoemd, is de afhankelijkheid van China van buitenlandse technologie. Tijdens een Politburo-vergadering in april 2025 benadrukte de Chinese president Xi Jinping het belang van "zelfredzaamheid" en de opbouw van een "autonoom controleerbaar" ecosysteem voor AI-hardware en -software. Beijing stimuleert de ontwikkeling van binnenlandse alternatieven voor Nvidia grafische processors (GPU's), zoals de Ascend-serie van Huawei, die echter achterlopen qua prestaties en productievolume. Door deze afhankelijkheid van minder en zwakkere chips moeten Chinese bedrijven hun rekenkracht rantsoeneren, waardoor het aantal en de omvang van trainings- en implementatiewerkzaamheden beperkt blijft.
Om Amerikaanse exportbeperkingen te omzeilen, volgen Chinese AI-bedrijven verschillende strategieën, waaronder het hamsteren van chips, smokkel en het bouwen van datacenters wereldwijd, van Mexico tot Maleisië. Hoewel staatssteun de concurrentiekracht en vooruitgang vergroot, kunnen uitdagingen zoals Amerikaanse exportbeperkingen en inefficiënte toewijzing van middelen de groei belemmeren. Uiteindelijk concludeert het rapport dat de ontwikkeling van AI in China waarschijnlijk een geduchte concurrent van de VS zal blijven, gedreven door een combinatie van staatssteun en innovatie uit de private sector.
Het rapport merkt op dat Chinese beleidsmakers zich niet uitsluitend richten op het "winnen van de race naar AGI" (hoewel sommige Chinese technologiebedrijven dat wel doen). In plaats daarvan bouwen zij aan een toonaangevende en veerkrachtige AI-industrie die productiviteitswinst in de gehele economie moet opleveren, met bijzondere aandacht voor "hard tech"-toepassingen zoals robotica en industriële automatisering. Deze strategische benadering weerspiegelt China's langetermijnvisie op technologische zelfvoorziening en economische transformatie door middel van AI.